De volgende dag zijn we al vroeg wakker. In een rap tempo breken we de tent af, eten wat, pakken de motoren in en rijden weg. Dat inpakken gaat ons na alle vakanties steeds beter af. We hebben op natuurlijke wijze een onuitgesproken taakverdeling ontwikkeld. We kunnen na het wakker worden binnen een uur rijden, inclusief het inpakken, reisklaar maken en het drinken van koffie.
Vandaag hebben we afgesproken met Caroline. We hebben haar leren kennen via Instagram. Zij is een motorrijdster die zelf veel motorreizen heeft gemaakt en vond dat we absoluut langs moeten komen als we naar de Balkan zouden gaan. Daarom is Thessaloniki het einddoel van deze dag. Dat is zo’n 150 kilometer, dus we hebben alle tijd. We rijden lekker binnendoor en om 13 uur zijn we in Thessaloniki.
We parkeren de motor onder de flat en maken kennis met Caroline in een prachtig appartement met uitzicht over de zee. Zij moet nog even werken, dus we krijgen de sleutel van het huis en spreken af elkaar die avond weer te treffen. We vinden het heel bijzonder om zo gastvrij ontvangen en vertrouwd te worden.
Na een verfrissende douche lopen we door de stad. Ook hier is het weer zinderend heet, maar wat een prachtige stad met de White Tower, ooit gebouwd door de Ottomanen als toren om de haven te verdedigen. De toren is overigens niet meer wit, maar heeft een steenkleur. Waar de naam vandaan komt, kent vele verhalen. Verder zien we prachtige pleinen en een oude moskee.
We zoeken een terras op met uitzicht op de haven en bestellen octopus en sardines met een koud drankje.
‘s Avonds lopen we weer naar het appartement van Caroline waar we haar treffen en verder kennis maken. Zij praat ons bij over het wel en wee in Griekenland, een land dat zeer te lijden heeft onder de bezuinigingen als gevolg van de leningen van de Europese Unie. De BTW is gestegen naar 24% en de lonen liggen laag. Toch kost benzine hetzelfde als in Nederland. Zelfs de gastarbeiders uit Albanië gaan terug naar Albanië omdat het daar beter is. Scholen kampen met een tekort aan leraren en boeken en in ziekenhuizen moet je je eigen beddengoed en eten meenemen. Tenzij je geld hebt om gebruik te maken van privé-scholen en -ziekenhuizen, maar dat is niet iedereen gegeven.
Ze vertelt dat het morgen een feestdag is waarbij alle winkels en tankstations gesloten zijn, dus we springen snel op de motor om die nog even af te tanken. En passant vind ik een sportwinkel waar ik met handen en voeten een sjaal van de PAOK Saloniki weet te kopen voor mijn zoon die voetbalsjaals spaart. Zo heb je een doel als je op reis bent en een reden om lekker ver weg te gaan…
Daarna is het tijd om te gaan eten. We stappen in een taxi en laten ons door Caroline meenemen naar een terras waar de meest lekkere Griekse specialiteiten worden geserveerd. Dat is het voordeel als je met een local op pad bent.
