Een dagje rust. Passerende dieren in de tent blijkt een terugkerend thema te zijn: we worden wakker met een landschildpad in de voortent met een blauw geverfd schild. Als je zo wakker wordt, wrijf je echt nog wel een keer in je ogen, maar dat beest blijkt er echt te lopen.
We laten de motoren staan en gaan met de lijnbus naar Sarandë. Beetje sightseeing en bijkomen. En natuurlijk weer meteen de gelegenheid om op zoek te gaan naar een voetbalsjaal voor de oudste. Na een ontbijtje in de haven, wandelen we terug naar de stad en zien we een koffiehuis/café dat volledig in de kleuren van Partizani Tirana geschilderd is. Een moment van twijfel, maar toch trekken we de stoute schoenen aan en gaan naar binnen. Daar hangt het vol met voetbal parafernalia van Partizani en er zit een man of 15 die ons vragend aankijkt. Met handen en voeten maak ik duidelijk wat de bedoeling van ons bezoek is. Lachend worden er twee sjaals van de muur gehaald en moeten we poseren voor een foto met de grote baas van het geheel. Vermoedelijk staan we ondertussen ook op een obscure facebookpagina…
Hierna nemen we de bus terug naar de camping en brengen de rest van de dag in het helderblauwe zeewater door en beoordelen die avond mogelijke routes op haalbaarheid.
