Dag 4: maandag 10 juni 2024
Start: Clonea
Einde: Skibbereen
Kilometers: 256
We worden vroeg wakker als in de bomen naast ons een kolonie met raven luidkeels aangeeft dat het licht is. Na een koffie en een cracker pakken we de boel weer in om vandaag aan de WAW te beginnen.
De WAW is een uitgezette route van zo’n 2600 kilometer langs de westkust van Ierland en doet alle kliffen, baaien en highlight aan. Op de website staat meer informatie. Zoals eerder gezegd hebben wij deze aangepast aan onze eigen wensen, maar als je wil zou je hem op de borden kunnen rijden en kun je je navigatie thuis laten. Hij is zowel van zuid naar noord als andersom met borden aangegeven.
Het is zonnig en het rijden gaat lekker. Uiteraard stoppen we voor een echte koffie met plaatselijke specialiteit. Ik denk een saucijzenbroodje te bestellen, maar black pudding is toch echt bloedworst. De smaak is er niet minder om overigens. Onderweg stoppen we bij een soort mini Stonehenge en lopen rustig rond om foto’s te maken. Ik heb het idee dat als je geen eindbestemming voor de dag hebt en wel ziet waar je slaapt dat je meer tijd neemt om rond te kijken. In de bermen staat het gras hoog en bloeit uitbundig en er botsen continu beetjes tegen de helm of mijn vizier. Rond 15 uur zijn we het wel zat en ik zoek een camping in de buurt en die vinden we in Skibbereen tegen het centrum aan. Omdat het nog vroeg is lopen we na het uitpakken een rondje door het centrum en bestellen de eerste Guinness van de vakantie in een pub met de fantastische naam ‘Horse & Hound’.
In de zon op het terras belt mijn moeder. Ik krijg meteen een naar voorgevoel want ze belt nooit zomaar op vakantie. Mijn vader blijkt plotseling in het ziekenhuis opgenomen te zijn met hartproblemen. Ik voel me machteloos en afstand is ineens een ding. Je wil van alles maar niets helpt. Een beetje ontdaan lopen we via de supermarkt terug naar de camping. Voor we op vakantie gaan, rijden we altijd nog even langs onze ouders om gedag te zeggen, die gewoonte moeten we maar vasthouden blijkt. Om er een niet al te grote cliffhanger van te maken: na een aantal dagen mag mijn vader terug naar huis.
Dag 5: dinsdag 11 juni 2024
Start: Skibbereen
Einde: Lauragh
Kilometers: 227
We worden wakker als het licht en warm is in de tent. Buiten blijkt het een stuk frisser, maar wel zonnig. We rijden even het stadje in om te tanken en pakken de route langs de kust weer op.
We stoppen vaak om foto’s te maken. Eerlijk gezegd maakt Ierland een erg positieve indruk op mij. Waar ik vooraf wel wat twijfels had over hoe leuk Ierland als motorland is, valt dit mij allemaal enorm mee. Ik geniet volop.
Rond lunchtijd willen we in een dorpje iets eten, maar alles blijkt dicht. Op aanwijzen van een passerende dame blijkt dat er in het dorp maar één winkel open is, een soort winkel van Sinkel, of gewoon een enorme teringzooi. Ik koop wat cola en Mars en dat kan dan wel doorgaan voor lunch.
De extra lussen in de route die ik toegevoegd heb zijn vaak single-tracks. Erg mooi, maar ze vreten tijd. Dat is ook te zien aan de kilometers die we per dag rijden, terwijl we best lang onderweg zijn. Maar we hebben vakantie en tijd zat.
Op Sheep’s head drinken we koffie met scones en jam en genieten van het uitzicht. Wat is dit een prachtig land. Langzaam slingeren we naar het begin van de Healy pass (R574) waar ik een camping gevonden heb. Voor we er zijn, tanken we in het dorp daarvoor en slaan meteen de spullen voor het avondeten in. De beheerder van de camping is een vrouw van zeker 80 jaar die alleen cash accepteert.
De camping is een prima plek, inclusief keuken waar we graag gebruik van maken. Scheelt weer klungelen op onze kampeerkookset en als je je spullen kunt bewaren in een koelkast is dat natuurlijk fijn.
Dag 6: woensdag 12 juni 2024
Start: Lauragh
Einde: Killarney
Kilometers: 284
Bij het inpakken van de tent worden we helemaal lek gestoken door hele kleine mugjes. Die zaten er gisteravond niet, geen idee wat ze getriggerd heeft om alsnog op bezoek te komen, maar irritant is het zeker.
We rijden de R574 op op weg naar de Healy pass. Prachtig stuk natuur! Slingerende wegen, prachtig weer en het is rustig op de weg. Onderweg stoppen we voor koffie en een scone in een touristtrap ‘Molly’s place’ en lachen ons kapot als er twee Nederlandse 70+’ers op een influencerachtige manier een filmpje van elkaar maken. De man geeft live commentaar over wat hij ziet en als hij de magische woorden ‘en wie zien we hier? Annelies!’ uitspreekt wordt het echt tijd om te gaan. De scones waren overigens een van de beste die we deze vakantie gehad hebben.
We rijden verder noordwaarts over de R574 en stoppen bij de Kerry Cliffs. Dit is echt een aanrader! Spectaculaire kliffen en mooi uitzicht. En niet geheel onbelangrijk: niet zo druk en toeristisch als de cliffs of Moher verderop. We betalen 5 euro per persoon en kunnen de motor strak tegen de ingang parkeren. Scheelt weer als je motorlaarzen niet echt een wandelfunctie hebben.
Na heel veel foto’s rijden we richting Kilarney naar onze volgende camping en rijden via de Ballaghbeama gap en de Gap of Dunloe. Beiden erg mooi en mogen zeker niet in je planning voor Ierland ontbreken. Lunchen doen we bij een tankstation. Die zijn buiten de steden vaak multifunctioneel. Naast tanken kun je er ook boodschappen doen, een snack halen of je pakketje wegbrengen. Beetje als in Scandinavië.
Nadeel op beide passen zijn de loslopende schapen en dat ze op de weg poepen. Ik ben er niet verdacht op en voel in een bocht ineens mijn achterwiel glijden. Het gaat gelukkig net goed. Dat zou dan wel een bijzonder verhaal geweest zijn overigens.
Killarny is een grotere plaats en druk bezocht door Amerikanen. Geen idee waarom die nu juist daar zijn, maar het valt op. Op de camping zie ik ineens dat de bouten en afstandsbus uit de kofferbeugel van de NC verdwenen zijn. Daar moeten we iets voor regelen. Gelukkig geeft Google maps aan dat er diverse winkels in de buurt zijn, dus we laten het even voor wat het is en gaan de volgende dag opzoek naar de juiste onderdelen. De camping kost 40 euro per nacht, dat valt even tegen. In een nabijgelegen pub eten we wat en sluiten de dag af.
Dag 7: donderdag 13 juni 2024
Start: Killarney
Einde: Doonaha
Kilometers: 303
Vannacht heeft het ontzettend hard geregend en gestormd. Gelukkig stond de tent een beetje beschut en hadden we alle scheerlijnen vastgezet. Dat doen we als we ook maar enigszins twijfelen aan het weer sinds we in Italië een keer midden in de nacht in de stromende regen alle haringen opnieuw konden vastzetten.
Terug naar Ierland: we staan op de camping naast een soort huiskamer. We gooien alle spullen daar naar binnen en pakken daar in. Wat gisteravond nog een ongezellig hok was, is nu wel heel handig.
Bij de eerste doe-het-zelf zaak haal ik boutjes en vulringen om het rek van de NC weer vast te zetten. We trekken het regenpak aan en vervolgen onze weg. De ochtend is voor het grootste deel miezerig, maar in de middag is het bewolkt maar gelukkig wel droog.
We lopen een rondje door Dingle en rijden via de Connor pass verder. Die is ook erg mooi en laaghangende wolken geven een extra effect.,
Tussen Tabert en Poulnadaree nemen we de veerboot want dat scheelt zo’n150 kilometer omrijden langs de baai. Het zal best een leuke route zijn, maar het is inmiddels bijna het einde van de middag en we zijn er wel klaar mee. De camping ligt strak aan de kust en het waait nog steeds. We proberen zoveel mogelijk uit de wind te staan. De camping is nog in aanbouw en ook hier maken we graag gebruik van de keuken om weer een andere vakantie pasta te fabriceren.
We maken een praatje met de eigenaar die eerder boer was en een paar campingplekken had, maar zich nu vrijwel alleen op de camping richt. Mede veroorzaakt door regelgeving uit Brussel, ook het aantal vissers in Ierland neemt snel af. Ook heeft hij wat tips van punten en wegen in de omgeving die we zeker niet mogen missen.
Dag 8: vrijdag 14 juni 2024
Start: Doonaha
Einde: Galway
Om 5 uur word ik wakker van een stortbui, gelukkig waait het niet zo hard en ik besluit lekker in mijn slaapzak te blijven liggen en wat te lezen. Als het waaien wat minder wordt, pakken we de boel weer op en rijden verder. Zon en wolken wisselen elkaar in snel tempo af. De eerste stop is de tip van gisteren namelijk het slot Carrigaholt. Volgens het bord zouden er ook vaak dolfijnen te zien moeten zijn, maar die hebben vermoedelijk een vrije dag en laten zich niet zien. Wel een mooie omgeving.
Het weer klaart snel op en dat is fijn als we bij Loop Head Lighthouse zijn. Mooi uitzicht en de mogelijkheid om mooie foto’s te maken met zon. Via de Bridges of Ross (ook weer een tip voor je reis…) rijden we naar de Cliffs of Moher. Als we in de buurt komen zie ik op de parkeerplaats honderden auto’s staan. Voor een bezoek en parkeren blijken we 40 euro te moeten betalen. We overleggen even en besluiten deze maar over te slaan. We hebben al honderden kilometer kust en kliffen gezien.
Galway is vandaag het eindpunt en we stoppen vandaag op tijd. De camping ligt buiten het stadje en nadat alles staat wandelen we de twee kilometer naar de stad. Lekker een beetje sightseeing en mensen kijken vanaf het terras.
Kamperen in Ierland
Campings zijn niet dik bezaaid in Ierland. Vaak zul je als je een camping zoekt nog wel een stukje moeten rijden. Het wordt zeker lastiger als je met een tent reist. Veel campings zijn alleen voor stacaravans of campers en tentjes zijn daar niet welkom. Trekkersveldjes zijn er niet veel, iets om rekening mee te houden.
Zorg dat je ook wat contant geld mee hebt, je kunt niet op elke camping pinnen. Wij betaalden in het voorjaar van 2024 gemiddeld zo’n 25 euro per nacht.Dag 9: zaterdag 15 juni 2024
Start: Galway
Einde: Westport
Kilometers: 259
Naast de camping zit een to-go koffietentje waar we meteen na het inpakken heen gaan. De keus uit lekkere dingen bij de koffie is enorm!
Als we de koffie op staan te drinken naast de motoren komt een groep Duitse toeristen aanlopen die van alles willen weten: waar we heen gaan, waar we geweest zijn…
Ook vandaag rijden we weer een heel stuk langs de kust en door Connemara een prachtig natuurgebied. In plaats van de WAW volgen we hier de N59 (Clifden, Letterfrack en dan naar Leenaun). De camping die we op het einde van de dag willen bezoeken, is lastig te vinden. Met de navigatie komen we in een bos uit en als we op het adres zoeken, staan we op een industrieterrein. Uiteindelijk vinden we de camping achter een sportterrein. De camping (Westport House) blijkt zo groot dat we die eigenlijk niet hadden kunnen missen. We betalen 15 euro voor een tentplek en doen meteen de was. Is dat ook weer schoon en kunnen we weer even vooruit.
Op de camping is een pizzeria waar we meteen een stukje van het net gestarte Europees kampioenschap voetbal kunnen meekijken.
Dag 10: zondag 16 juni 2024
Start: Westport
Einde: Ballina
Kilometers: 305
’s Ochtends passeert het bekende ritueel: koffie zetten (sorry voor de koffiepuristen: wij gebruiken meestal Nescafé oploskoffie in de ochtend als snelle koffie), de tent afbreken en alles weer netjes op zijn plek opbergen in de koffers en tassen.
Verdere spoiler: voor ontbijt nemen we, naast ontbijtkoekrepen, vaak wat blikjes leverpastei mee. Die zijn klein, breken niet, blijven bij alle temperaturen houdbaar en smeert lekker makkelijk op crackers, stokbrood of wat je ook maar kunt vinden. Met veel fantasie kun je het zelfs ’s avonds als een soort paté op toast of stokbrood eten bij een biertje of glaasje wijn.
Thuis eten we verder best normaal… 😉
Gisteravond kwam ik tot het besef dat sanitair op de camping met muntjes niet eens zo gek is. Op deze kinderrijke camping was het een enorme chaos in het sanitairgebouw met overstroomde douches en slingers WC papier op de vloer. Dan liever muntjes, dan blijven die kinderen tenminste van de douches af.
Het weer is bewolkt en het eerste deel van de dag rijden we een rondje op Achill Island. Het is een prachtige weg met als hoogtepunten de ‘Atlantic Way’ en het uitsterste punt Keem Bay. Vlak bij Keem Bay lopen we nog een rondje door het verlaten dorp Slievemore. Tijdens de hongersnood is iedereen weggetrokken op zoek naar een beter leven en de natuur doet nu de rest.
We zijn nu bijna een week in Ierland. De reis gaat best snel, maar toch hebben we het gevoel dat het tempo prima is en er voldoende tijd is voor foto’s of het bezoeken van bezienswaardigheden. Misschien dat het afwijken van routes per dag daar toch aan meehelpt.
Het landschap verandert. De kliffen blijven hoog en steil, maar het achterliggende land wordt wat meer glooiend en de bomen zijn meer naaldbomen dan loofbomen.
Op het einde van de dag doen we boodschappen en rijden naar een camping. Gelukkig weer één met een keuken waar we op ons gemak kunnen kolen en warm en droog kunnen zitten. Naast de keuken zit een enorme ‘huiskamer’ waar ik een stukje van de voetbalwedstrijd Polen-Nederland kan zien. Bij de wedstrijd Servie tegen Engeland sluit een man uit Wales aan, we praten wat over vakanties, wisselen tips uit en hij raadt ons aan om op de terugweg toch zeker via Wales te rijden.
Dag 11: maandag 17 juni 2024
Start: Ballina
Einde: Donegal
Kilometers: 173
Het uitwisselen van tips gisteravond met de meneer uit Wales ging natuurlijk gepaard met biertjes en het werd best laat. Later dan normaal, zo rond een uur of 10 rijden we weg en dat kan ook makkelijk omdat we ‘maar’ tot Donegal hoeven. Die stad willen we in ieder geval zien. Het zal wel een toeristische stad zijn, want het goedkoopste hotel dat ik kon vinden, kost 130 euro. De recensies zijn wisselend, maar het is maar voor één nachtje. Campings zijn er niet in de buurt, dus we trakteren onszelf op een beetje luxe.
Het is bewolkt en fris, maar gelukkig droog en dus rijden we binnendoor verder naar het noorden. In Donegal rijden we eerst langs het Donegal Railway Heritage Museum. Dat hoort erbij als je bij het spoor werkt. We denken even snel rond te kunnen kijken, maar krijgen een rondleiding van een enthousiaste vrijwilliger die oprecht nu nog boos is omdat de 50 jaar geleden beloofde spoorlijn er nooit gekomen is. De rondleiding is interessant en na een uurtje zoeken we het hotel op. We zijn nog wat vroeg, dus slaan het laatste uurtje stuk met een fijn glas Guiness in de pub tegenover het hotel.
We kunnen de motoren achter parkeren en ik haal alvast de sleutel op. Als ik voor het juiste kamernummer sta zie ik het bordje ‘Tir Eoghain Suite’ op de deur hangen. De kamer is enorm luxe! Twee grote twee persoonbedden, nog een eenpersoonsbed en een balzaal als badkamer met douche én bad. Iemand is mij goed gezind geweest, of blij omdat ik direct bij het hotel zelf geboekt heb en niet via een boekingssite.
We kleden ons om en lopen op ons gemak een rondje door Donegal, eten in een pub en maken maximaal gebruik van de hotelkamer door alles weer op te laden en lang te douchen. Opvallend dat ook hier in Donegal weer veel Amerikaanse toeristen rondlopen.
Dag 12: dinsdag 18 juni 2024
Start: Donegal
Einde: Letterkenny
Kilometers: 241
Geen Nescafé deze ochtend, maar een full Irish breakfast. Dat is een stevige bodem voor een dagje motorrijden. We zijn ruim op tijd klaar met eten, dus lopen nog een rondje door Donegal en pakken dan de spullen weer op de motor. Vertrekken vanuit een hotel vind ik toch altijd wat lastiger dan vanaf een camping: je moet nadenken wat je mee naar je kamer wil/moet nemen en dan is het toch handiger als je motor naast de tent staat. Luxe probleem natuurlijk, maar toch…
De R230 met de Glengesh Pass is een mooi stukje van de route . Het woord ‘pas’ is wat overdreven als je Oostenrijk gewend bent, maar dit is een lege slingerende weg door bergen en turfvelden. Langzaam komen we steeds dichter bij het eindpunt van de Wild Atlantic Way. We overnachten op een camping met volgens mij het mooiste strand van Ierland. Het water is kraakhelder en het strand tekent daar met het gele zand scherp tegen af. Dat de zon volop schijnt zal absoluut meehelpen. We banjeren een eind langs het strand en kijken uit over het water. Prima plek! De camping heet overigens Rosguill holiday park.
Dag 13: woensdag 19 juni 2024
Start: Letterkenny
Einde: Culdaff
Kilometers: 156
Of het aan de 13e dag ligt weet ik niet, maar ik word ziek wakker. Afwisselend heb ik het warm en koud, overal kramp en pijn en de andere details zal ik jullie besparen. We overwegen om nog een nachtje te blijven, maar van ziek in een tent liggen word je ook niet beter.
We pakken rustig in en rijden richting Malin Head, het meest noordelijk punt van de WAW. Vlak voor we daar zijn, zien we een bordje ‘Doagh Famine Village’. We hebben de tijd en vooralsnog geen specifiek plan voor die dag, dus rijden er heen. Het is een soort openluchtmuseum en als we ons hoofd om de deur steken, worden we meteen begroet, kunnen de spullen neerleggen en wordt er thee en een scone voor onze neuw neer gezet. Ik ben nog steeds niet fit, dus de scone sla ik af 😊
We krijgen in een kleine groep een rondleiding met uitgebreide uitleg hoe het leven er uit zag, wat ze aten, familieverhoudingen, de geschiedenis van de laatste 200 jaar, een Ierse wake bij iemand die overleden is, hoe Ierland er uit zag tijdens de Troubles, het effect van de hongersnood. Ontzettend interessant en zeker een aanrader als je wat wil weten van de geschiedenis. Veel kwartjes vielen op hun plek en werden ineens logisch. Mocht je in de buurt zijn, zeker bezoeken!
Malin Head is het noordelijkste punt van de WAW en boven Londonderry zijn campings schaars (lees niet, of heel ver rijden). We zoeken daarom maar een B&B op in Culdaff. Ik ben nog steeds niet fit, maar Coco wil natuurlijk iets eten. Ik ga mee en bestel het kleinste dat op de kaart staat en wil eigenlijk alleen maar in bed liggen. Gezellig gezelschap dus.
