Natuurlijk worden we hier ook weer wakker met een puppie in de voortent. We hebben hem ’s nachts al een paar keer horen scharrelen. Een geinig beest dat net doet of wij de allerleukste mensen op de aarde zijn. Als we hem naar zijn zin te weinig aandacht geven, loopt hij naar de buren waar hij zijn trucje herhaalt.
We pakken in, starten de motoren en stoppen in het centrum om boodschappen voor onderweg te doen. De Spar waar we parkeren, blijkt na twee keer kijken letterlijk naast een soort sloppenwijk te staan, waar mensen in hutjes van blik en karton wonen. Ik besluit bij de motoren te wachten als Coco boodschappen aan het doen is. Het geeft een onrustig gevoel als een aantal mannen met wel heel veel interesse bij de motoren komen staan. Dat gevoel heb ik deze reis nog niet eerder gehad.
Ook de buitenwijken van Shkoder bestaat uit allerlei kleine kraampjes waar mensen hun schamele waar aan de man brengen. Er komt een man langs die een schaap op zijn fiets gebonden heeft en als we bij het tankstation staan, zien we een pick up truck waar een koe met kalfje staat en ondertussen waait overal afval in het rond. Dit tafereel doet het meest denken aan de markten zoals wij die uit West Afrika kennen.
Afval is trouwens wel een issue in Albanië: het begin van een dorp wordt vaak gemarkeerd door het afval dat daar neer gemieterd is en je weet dat je het dorp uit bent als je weer een soortgelijke hoop tegenkomt.
Van Shkoder naar de grens naar Montenegro is niet ver. Wat een verschil als we de grens passeren: nette wegen, goed asfalt en opgeruimd.
Vlak na het passeren van de grens zien een we snelweg die dwars door de bergen door een Chinees bedrijf aangelegd wordt. Bijzonder dat alle werknemers, opschriften en materieel ook uit China komen en borden louter in het chinees geschreven zijn. Hier is wat raars aan de hand, maar wat, daar komen we niet achter.
We rijden over prachtige bergwegen (de R19, R20 en N2) en eindigen in Bijelo Polje. Omdat er geen camping in de buurt is, overnachten we in hotel Royal waar we voor 30 euro een prima kamer krijgen en hopen dat er dit keer wel een ontbijt inbegrepen is. Wij hebben het vermoeden dat dit het meest veilige hotel van de stad is, want er staan continu een of meerdere politieauto’s voor de deur en de agenten eten of drinken koffie in het restaurant. We eindigen de dag met een rondje lopen door de stad en eten in het restaurant bij het hotel.
