En de hemel ging open
Het plan voor vandaag is om verder door de Eiffel noordwaarts te rijden en op zo’n 300 à 400 kilometer van huis nog een camping te zoeken voor de laatste nacht. Dat loopt echter ietsjes anders…
’s Morgens begint het zachtjes te miezeren. Geen probleem, want wij hebben meer regen meegemaakt. Wij steken de Rijn over richting Frankrijk om als ontbijt nog ergens een ‘pain au chocolat’ te eten. Na het ontbijt gaat de reis verder door het natuurpark ‘Noord Vogezen’, ook dit is een prachtige omgeving met lange stukken door bossen waar je maar af en toe een tegenligger ziet.
Ook na de grens met Duitsland blijft de route maar door bossen gaan.
Nadat we door wat stadjes en dorpjes gereden waren met een Imbiss hier en daar, ontstond het plan om als lunch Bratwurst te gaan eten. Altijd als je het plan hebt om ergens een worst te gaan eten blijken alle opeens Imbissen in rook opgegaan. We kwamen er werkelijk geen een meer tegen. Dan maar iets anders.
We lunchen nog even op zijn Duits in een klein dorp langs de weg met het zweet op onze bovenlippen: 32 Graden is het rond de middag.
Tegen een uur of twee betrok ineens de lucht. Pik- en pikzwarte wolken trokken over ons heen en in no-time gingen de hemelsluizen open. Van die hele dikke druppels. Ze kwamen steeds sneller naar beneden en wij waren in nog geen 30 seconden helemaal doorweekt.
Het water spoelde over de weg en afvoerputten en riolering konden het water niet aan. We reden op een gegeven moment kilometers door zo’n 5 cm water op de weg. Het is bijna te link om nog door te rijden, maar we zijn al doorweekt en al snel klaart het op. Er trekt, zien we op buienradar, een inktzwarte streep over Duitsland heen.
Wat nu? Een camping zoeken en met de drijfnatte motorkleding de tent in? Of toch maar 4 uur doorrijden naar huis? Het laatste bleek het meest aanlokkelijk: lekker thuis onder je eigen douche en weer in je eigen bed slapen. Dat is het geworden dus. De resterende uren bleef het mooi weer en toen wij uiteindelijk thuis waren, was de meeste motorkleding al weer droog.
Aan het einde van de dag zijn we kapot, maar heel erg blij om weer thuis te zijn. Dit gaan we ondanks alle ontberingen nog een keer doen. En liever morgen dan overmorgen…